ببین، این فیلم "The Greatest Hits" که اسمش یه جورایی گول زنکه، راستش یه فیلمیه که هم می‌تونه بزنه به دلت هم نه! داستانش جالبه، یه دختره هست به اسم هریت، که وقتی آهنگ‌های خاصی رو گوش می‌ده که با دوست پسر مرحومش خاطره داره، یهو مثل فلاش‌بک میره به گذشته. ایده‌اش باحاله، مخصوصا برای ما عشق فیلم‌ها که با هر آهنگی یه فیلم تو ذهنمون پلی میشه، ولی خب اینجا واقعا یه سفر زمان اتفاق می‌افته! حالا دختره هی سعی می‌کنه برگرده عقب و جلوی مرگ دوست پسرشو بگیره، که خب معلومه تهش چی میشه دیگه، فیلم‌های این مدلی قرار نیست خیلی منطقی باشن. یه جاهایی احساساتی بازی‌ها قشنگه، مخصوصا بازیگر نقش اصلی، لوسی بوینتون، خوب از پس نقش یه دختر داغون بر اومده. جاستین اچ. مین هم هست که اونم نقش یه آدم غمگین دیگه رو بازی می‌کنه، کلا فیلم یه حال و هوای غم‌انگیزی داره، ولی یه جورایی هم امیدوار کننده است. منتقدا که خیلی باهاش حال نکردن، میگن خیلی احساساتیه و عمق نداره. یه سری‌ها هم میگن موزیک‌هاش خوبه ولی خود فیلم چنگی به دل نمی‌زنه. ولی به نظر من اگه دنبال یه فیلم رمانتیک فانتزی باشی که یه کم اشک تو چشمت جمع کنه و موزیک‌های خوب هم داشته باشه، "The Greatest Hits" بد نیست. البته انتظار شاهکار نداشته باش، یه فیلم جمع و جور و یه کم کلیشه‌ای در مورد عشق و از دست دادن و ادامه دادن به زندگیه. در کل بگم، اگه وقت اضافه داری و حال و حوصله یه فیلم سبک و احساسی رو داری، یه نگاهی بهش بنداز، ضرر نداره.